Fietstocht door de Kampung

De reis wordt beter en beter, niet te geloven na gisteren. Vandaar stond er een fietstocht op het programma. Een tocht die alleen Van Verre aanbiedt. Enkele jaren terug heeft Emmy (mijn baas) iemand hier ontmoet in een hotel die ´als hobby´ 100 fietsen had staan. Dan is 1 en 1 toch snel 2 en de fietstour van Van Verre was geboren.

Om 07.00 uur stonden we voor het hotel klaar om te vertrekken. Na ongeveer een half uurtje rijden kwamen we aan in het dorp waar Towil (eigenaar van Towilfiets) woont. We waren de eerste, er zouden nog 2 groepen komen. Voor mijn werk ging ik een nieuwe route uitproberen en Towil ging met ons mee als gids. Het zijn nog van die echt oude heren en damesfietsen. Het was dus flink trappen, zijn we toch niet meer gewend met al die versnellingen die we tegenwoordig hebben. De wegen waren op de meeste stukken bijzondere goed, dus het fietsen ging prima.

We reden eerst door zijn eigen dorp en stopte bij een dame die zoute eieren maakt om op de lokale markt te verkopen. De eieren worden in klei en zout verpakt voor 1 of 2 weken. Hierna worden ze 2 uur gekookt en verkocht. Zij was de enige in het dorp die het deed. We mochten er eentje proeven en het was best te eten, de hartslag ging wel gelijk een paar slagen omhoog. Hierna werd er een stop gemaakt bij iemand die sojabonen verwerkt tot Tempeh. Ook weer een langslepend proces. Echt monnikenwerk, maar daar zouden we vandaag nog veel meer van tegen komen. De leukste stop was bij een schooltje waar ze heel blij waren dat we langs kwamen. Alles werd uit de kast getrokken om te laten zien wat ze geleerd hadden. Als kersje op de taart gingen ze 3 verjaardagsliedjes voor Richard zingen, zo ontzettend leuk!

Omdat we een nieuwe toer gingen doen een deel van de route die we nu doen, zijn we in verschillende dorpen geweest. Towil zorgt ervoor dat hij iedere keer ergens anders stopt, zodat iedereen zijn kunsten kan laten zien (en er profijt van heeft). Hij belt niet van te voren, dus het is super spontaan en dat merk je. De mensen zijn zo blij dat je in hun dorp bent. Ze zwaaien, lachten, zeggen hallo en je moet vooral binnen komen wanneer je stopt. Het contact met de lokale bevolking is zo gemaakt en Towil vertaald alles graag voor je. Omdat we zo veel gezien hebben even en kort overzicht hieronder.

We zijn gestopt bij de rijstvelden waar ze net aan het oogsten waren. Richard mocht het ook even proberen en mocht bijna niet meer weg :-). We hebben gezien hoe kroepoek gedroogd wordt en daarna gefrituurd en daarna moesten we ook nog even bij de kledingmaakster ernaast kijken. We zijn binnen gestapt bij een weverij waar ze sjerpen maken en vervolgens moest ik de traditionele kleding aantrekken. Wat heet zeg!!! En daar staan ze soms 4 uur lang ik, na 1 seconden mocht het van mij alweer uit. En ja er zijn foto´s van. We hebben de lokale markt bezocht waar echt van alles wordt verkocht. Van eten tot kleding tot rieten manden. En iedereen zo hartelijk en zwaaien, je voelt je zo welkom en ook een beetje bekeken. Twee van die lange blonden mensen zien ze niet zo vaak. Ook stopte we bij een dame die ´medicijnen´ en massages doet om mensen te genezen. Maar het allerleukste bezoek had hij tot het laatst bewaard. In zijn dorp (denk ik, we wisten ondertussen echt niet meer waar we waren) zijn we op bezoek geweest bij een dame van 77 jaar die nog iedere dag van palmbladeren manden vlecht. En wat een werk ook weer zeg!!! Eerst ´plukken´, dan in stukken snijden, drogen, het ´vel´ eraf halen, nog meer drogen, in dunne slierten schuren en dan weven. Wat een portret was ze zeg. Heel kwiek en heel veel lachen. Vooral toen dat kleine dametje met ons op de foto ging.

Dat alles in een schitterende omgeving van sawah´s met rijst, sojabonen, pepers, cassave enzovoort enzovoort. Geweldig!!!!!

We hebben uiteindelijk 5 uur gefietst en van ieder moment genoten. Bij terugkomst had Towil nog een verrassing voor ons. Voor Richard hadden ze een soort verjaardagstaart van eten gemaakt. Heerlijk, wat kan zijn vrouw goed koken zeg. We hebben heerlijk gegeten, gedronken en gelachen. Helaas was het tijd om in de bus te stappen voor wat werkgerelateerde zaken. We komen zeker hier nog een keertje terug. Dit was echt weer een must om te doen wanneer je in Jogyakarta bent. Maar wel via Van Verre dan ;-)

Morgen kunnen we lekker uitslapen. We rijden om half 9 richting Kediri wat ongeveer op 8 uur rijden van Yogyakarta ligt. Of er in het hotel Wifi is, gaan we morgen zien, anders wordt het pas weer op Bali over 4 dagen.