Een spannende dag…

Lovina is tot nog toe de leukste avondplek tijdens de reis. In het kleine centrum zijn leuke restaurants en zowaar andere toeristen. Vanaf het hotel is het nog geen kwartier lopen, dus gisteravond zijn we richting het centrum gelopen om wat te eten en er een leuke avond van te maken.

Vanochtend stond de nieuwe chauffeur Erwin om 09.00 uur klaar om ons naar de volgende plek, Munduk te brengen. Normaal gesproken is dit nog geen anderhalf uur rijden, maar omdat wij een chauffeur hebben, gaan we er een dagtocht van maken. De eerste stop is de Git Git waterval. Na ongeveer een uurtje rijden komen we aan bij een parkeerplaats en is het nog een stukje lopen. De chauffeur wijst de weg en als we niet hadden opgelet waren we er bijna langs gelopen. Het is dat de ingang een mooi bewerkte poort is, zoals je hier zoveel ziet, anders waren we er zo langs gelopen. Het is nog een flinke wandeling naar de waterval. Je kan zien dat het erg toeristisch is door alle winkeltjes. Het is nog vroeg, dus de meeste zijn nog niet open. Ook heel anders dan op Java, de verkopers/sters kunnen behoorlijk agressief zijn. Het is laagseizoen, dus weinig toeristen, maar toch. We worden nog net niet de winkels ingetrokken en een verkoopster pakte Richard zelfs vast. De waterval was geweldig, dus weer meer dan de moeite waard. Wat kan de natuur toch prachtig zijn. Hierna blik op oneindig langs de souvenirs en terug naar de chauffeur. Hij vertelt dat de Git Git waterval heel toeristisch is, maar dat de Munduk waterval dit niet is. Hmmmm……

Onderweg maken we een korte stop bij Monkey Hill, een uitzichtpunt op 1 van de tweelingmeren en, de naam zegt het al, waar veel apen zitten. Ze worden door de lokale bevolking en toeristen gevoerd, dus ze zijn redelijk rustig en ook best schattig. Totdat 1 dacht dat mijn teen een banaan was en toen hij die niet kreeg, mijn hele voet probeerde te pakken. Het was weer tijd om te gaan!

Vlakbij Munduk ligt het prachtige tempelcomplex Uluh Datu, dus dat is uiteraard onze volgende stop. Onderweg wordt het nog spannend. De politie staat langs de weg te controleren en ook ons busje moet aan de kant. De papieren van de chauffeur worden erbij gehaald en tegen ons wordt gezegd dat we in het busje moeten blijven zitten. De papieren worden uitgebreid bekeken en een lang gesprek volgt. De papieren worden er weer bij gepakt en ondertussen zijn we van 2 agenten naar 4 agenten gegaan die zich er allemaal mee bemoeien. Straks mogen we niet meer verder en moeten we langs de kant van de weg wachten op onze nieuwe chauffeur. Gelukkig valt het allemaal mee en mogen we uiteindelijk weer door. Wanneer ik aan Erwin vraag of alles goed is, wordt er iets over ‘missing a letter’ gemompeld. Zijn Engels is niet heel goed, dus ik vraag maar niet door. We zijn weer onderweg en dat is het belangrijkst.

Jammer genoeg ook weer heel toeristisch, maar niet te omdat we in het laagseizoen zijn. En wat bijzonder weer om er zelf rond te lopen. Je ziet het vaak op plaatjes en nu loop je er zelf. Het is een beetje bewolkt en je moet veel geduld hebben om zo min mogelijk mensen op de foto erbij te krijgen, het is het weer meer dan waard. Echt heel bijzonder en prachtig om te zien. Het is best nog een groot complex, dus we hebben er de tijd voor genomen om alles te bekijken.

We zijn toch nieuwsgierig geworden naar de Munduk waterval, dus daar willen we toch heen. Alleen aan het begin van het pad staan een paar winkeltjes en dan inderdaad helemaal niets meer. Heerlijk! Kan ook eigenlijk niet, daar is het veel te steil voor. Het is ook weer een flinke wandeling ernaartoe en wanneer we er aankomen, zijn we slechts met een handvol mensen. Na 10 minuten wachten gaan die weg en hebben we de waterval helemaal voor ons alleen. Rustig foto’s kunnen nemen en genieten van het uizicht. Tja en toen moesten we weer naar boven klauteren. Viel gelukkig mee, naar beneden leek het steiler dan toen we weer naar boven liepen.

Als laatste staan vandaag op het programma het uitzichtpunt over beide tweelingmeren. Jammer genoeg kan je ze vanaf waar wij stoppen niet beide op de foto nemen, het blijft hoe dan ook bijzonder om te zien. Onderweg naar het hotel wil de politie Erwin weer aanhouden, dit keer toetert hij alleen en rijdt wijselijk door.

En toen kwamen we aan bij het hotel en wauw wat is het weer geweldig. Het mooiste hotel tot nu toe! Weer op een plantage, geweldig uitzicht op de omgeving, prachtig zwembad en een kamer om van te smullen. Jammer dat we hier maar 1 nachtje zijn. Helemaal toen bleek dat we met een stel Japanners in het hotel zaten, die het zwembad gebruikte om een gehele foto reportage te maken. Wat een giller om te de verschillende poses van die grietjes te

zien. Volgens mij is dat een verplichte les op school, ze staan er allemaal hetzelfde op namelijk. Wanneer ze thuis komen hebben ze alleen zichzelf op de rand van het zwembad op de foto staan. We zijn daarom maar een rondje over de plantage gaan doen, goed om de stijve spieren van het in de auto zitten los te maken. Het is nog een best grote plantage ook met koffie, papaja, aardbeien, avocado, verschillende kruiden enz.enz. Na een heerlijke wandeling in de kamer nog even van het uitzicht vanaf het balkon genoten en toen snel omgekleed voor het diner en de ondergaande zon. En die was spectaculair.