Veilig en wel aangekomen.
Blijf op de hoogte en volg Sharon
07 Juni 2015 | Indonesië, Borobudur
Laten we oppakken waar ik gebleven was. Na het droppen van de katten bij mijn moeder (bedankt mans) stond onze ´taxi´ al om half 1 op de stoep. De ouders van Richard zouden ons naar de luchthaven brengen (super bedankt) en waren wat eerder om nog even bij te kletsen.
En toen was het eindelijk zover, de klok sloeg half 2, dus tijd om in de auto te stappen richting Schiphol. Het verkeer zat mee, om kwart voor 3 stonden we onze bagage al af te geven en kregen we een upgrade naar stoelen met meer beenruimte. Wat hebben we heerlijk met de benen gestrekt kunnen zitten, een aanrader voor zo een lange vlucht.
We vlogen met Garuda Indonesia eerst naar Jakarta. Wat een geweldige maatschappij is dat zeg, ook een aanrader! We zaten nog niet of we kregen al gelijke en glaasje water. We vertrokken keurig op tijd en na een uurtje kregen we nog een flesje water en wat te knabbelen. Om half 7 heerlijk avondeten en toen was het al donker en gingen langzaam de lichtjes in de cabine uit. Rond half 11 vond ik het ook mooi geweest en probeerde de slaap te vatten. Maar helaas, slapen in een vliegtuig is niet aan mij besteed. Om kwart over 12 heb ik dan ook snack tussendoor meegekregen en bij het serveren van het ontbijt om 4 uur was ik nog steeds wakker. Tussendoor wel af en toe even weg gesukkeld, maar daarna snel weer wakker. Om half 5 (lokale tijd) kwamen we aan op Jakarta.
Minpuntjes Garuda Indonesia (mocht je er ooit mee gaan vliegen): De stoelen kunnen niet heel ver naar achteren, bij iedere hobbel op de ´weg´wordt omgeroepen dat er turbulentie is en wordt de toilet op slot gedaan en ze maken je wakker voor de hoofdmaaltijden. Oke ik was al wakker, maar had wel mijn ogen dicht. Toch is dit één van mijn favo maatschappijen, wat een service, er ontbreekt je aan niets en het eten is geweldig.
Op Jakarta luchthaven was het even zoeken hoe of wat. De bordjes zijn niet heel duidelijk als je een overstap hebt. We hadden al snel gevonden waar we het visum (US$ 35) moesten kopen. Er werd alleen niet gezegd dat we dit papiertje bij een ander loket in het paspoort moeten laten stempelen. Dus we waren al bijna buiten, toen we dit hoorde (andere mensen vroegen hiernaar). We konden dus weer terug en een half uurtje in de rij gaan staan hiervoor. Heerlijke werkverschaffing en typisch Indonesisch. Ja hoor, we zijn in het buitenland. Na het stempelen op zoek naar onze nieuwe gate. Ergens naar boven, dus de eerste trap die we zagen maar opgelopen en bovenaan stond iemand die ons een kant op wees en dit bleek goed te zijn. Voor de 4e keer de douane door en we stonden bij onze gate. En toen begon het wachten. Wat in eerste instantie 45 minuten was, werd ruim 5 kwartier. Maar hé we zijn op vakantie, dus haast hadden we niet. Heerlijk mensen kijken en voornamelijk zelf bekeken worden, we waren toch dik in de minderheid zullen we maar zeggen.
In het vliegtuig zaten we naast en hartelijke Indonesisch dame die vooral wilde weten waar we vandaan kwamen en wat we gingen doen. Een prachtreis zullen we hebben volgens haar. Zij had familie bezocht in Jakarta en ging weer naar huis. De vlucht was maar 45 minuten dus bij het landen heeft ze ons nog een prettige reis gewenst en off we went.
Jogyakarta is een heerlijk kneuterige luchthaven. Klein en rommelig. De bagage komt op 1 van de 2 banden binnen en die van ons was er vrij snel. Eerst nog even controle of je wel de juiste koffers mee nam (heel keurig) en toen stond onze chauffeur voor de komende week al op ons te wachten. Nabil spreekt redelijk goed Nederlands en is zeer zeer hartelijk. Lekker kletsen terwijl wij half in slaap achterin zitten. Het is nog ruim anderhalf uur rijden van de luchthaven naar onze eerste slaapplek aan de voet van de Borobudur. Het verkeer is 1 grote chaos!!! Dat mensen hier kunnen rijden zeg. Brommers, motoren, vrachtwagens en auto´s rijden kris kras door elkaar. Toeteren, remmen, met lichten knipperen en dit zonder blikken of blozen. Heel knap hoor! We zijn veilig aangekomen in Saraswati Boutique hotel. Jammer genoeg is het ondertussen al donder, maar wat een geweldig hotel! In de oude koloniale stijl, slechts 18 kamers en (voor zover wij kunnen zien) een geweldige omgeving.
We worden naar binnen gestuurd door Nabil om in te checken, de rest regelt hij wel. Van binnen is het hotel nog indrukwekkender dan van buiten. Ik snap nu waarom dit een favoriet is bij ons op werk. Mooie hoge plafonds, oude houten meubels, prachtige binnentuin en een schitterend zwembad. We worden snel ingecheckt en spreken voor morgen ochtend 06.00 uur af met Nabil. Ja jullie lezen het goed, 06.00 uur. Dan gaat het terrein open en is het nog lekker rusig. Na bedankjes over en weren nemen we voor nu afscheid.
Op de kamer stond een verrassing voor Richard te wachten, ik had voor hem een verjaardagstaart geregeld via onze agent. Hij is immers 33 jaar geworden vandaag. Hij zag er geweldige uit en smaakte prima. Hierna naar de receptie gelopen om te vragen wat de tijden voor het zwembad zijn en tot wanneer de keuken open is. Het zwembad 24 uur en de keuken tot 21.00 uur. Aangezien het al na 19.00 uur was, zijn we eerst wat gaan eten. De kaart is heel divers en het eten niets op aan te merken. Heerlijk! Lekker vers sapje erbij, een glaasje water en wat cassave chips vooraf en we zaten proppie vol. We wilde nog even zwemmen, je moet toch van alle faciliteiten gebruik maken, dus snel naar boven om in de zwemkleding te springen. Via een trap achter onze kamer hadden we direct toegang tot het zwembad, lekker hoef je niet door het hele hotel heel te lopen. Wat heerlijk om na bijna 16 uur in het vliegtuig, ruim 13.000 km te hebben overbrugd, nog eens anderhalf uur in een auto te hebben gezeten en dan in de broeierige warmte een duik te nemen in een koud zwembad. We voelen ons nu heerlijk ontspannen en de oogjes gaan zo dicht voor een welverdiende nachtrust. Morgen gaat de wekker alweer vroeg!
En toen was het eindelijk zover, de klok sloeg half 2, dus tijd om in de auto te stappen richting Schiphol. Het verkeer zat mee, om kwart voor 3 stonden we onze bagage al af te geven en kregen we een upgrade naar stoelen met meer beenruimte. Wat hebben we heerlijk met de benen gestrekt kunnen zitten, een aanrader voor zo een lange vlucht.
We vlogen met Garuda Indonesia eerst naar Jakarta. Wat een geweldige maatschappij is dat zeg, ook een aanrader! We zaten nog niet of we kregen al gelijke en glaasje water. We vertrokken keurig op tijd en na een uurtje kregen we nog een flesje water en wat te knabbelen. Om half 7 heerlijk avondeten en toen was het al donker en gingen langzaam de lichtjes in de cabine uit. Rond half 11 vond ik het ook mooi geweest en probeerde de slaap te vatten. Maar helaas, slapen in een vliegtuig is niet aan mij besteed. Om kwart over 12 heb ik dan ook snack tussendoor meegekregen en bij het serveren van het ontbijt om 4 uur was ik nog steeds wakker. Tussendoor wel af en toe even weg gesukkeld, maar daarna snel weer wakker. Om half 5 (lokale tijd) kwamen we aan op Jakarta.
Minpuntjes Garuda Indonesia (mocht je er ooit mee gaan vliegen): De stoelen kunnen niet heel ver naar achteren, bij iedere hobbel op de ´weg´wordt omgeroepen dat er turbulentie is en wordt de toilet op slot gedaan en ze maken je wakker voor de hoofdmaaltijden. Oke ik was al wakker, maar had wel mijn ogen dicht. Toch is dit één van mijn favo maatschappijen, wat een service, er ontbreekt je aan niets en het eten is geweldig.
Op Jakarta luchthaven was het even zoeken hoe of wat. De bordjes zijn niet heel duidelijk als je een overstap hebt. We hadden al snel gevonden waar we het visum (US$ 35) moesten kopen. Er werd alleen niet gezegd dat we dit papiertje bij een ander loket in het paspoort moeten laten stempelen. Dus we waren al bijna buiten, toen we dit hoorde (andere mensen vroegen hiernaar). We konden dus weer terug en een half uurtje in de rij gaan staan hiervoor. Heerlijke werkverschaffing en typisch Indonesisch. Ja hoor, we zijn in het buitenland. Na het stempelen op zoek naar onze nieuwe gate. Ergens naar boven, dus de eerste trap die we zagen maar opgelopen en bovenaan stond iemand die ons een kant op wees en dit bleek goed te zijn. Voor de 4e keer de douane door en we stonden bij onze gate. En toen begon het wachten. Wat in eerste instantie 45 minuten was, werd ruim 5 kwartier. Maar hé we zijn op vakantie, dus haast hadden we niet. Heerlijk mensen kijken en voornamelijk zelf bekeken worden, we waren toch dik in de minderheid zullen we maar zeggen.
In het vliegtuig zaten we naast en hartelijke Indonesisch dame die vooral wilde weten waar we vandaan kwamen en wat we gingen doen. Een prachtreis zullen we hebben volgens haar. Zij had familie bezocht in Jakarta en ging weer naar huis. De vlucht was maar 45 minuten dus bij het landen heeft ze ons nog een prettige reis gewenst en off we went.
Jogyakarta is een heerlijk kneuterige luchthaven. Klein en rommelig. De bagage komt op 1 van de 2 banden binnen en die van ons was er vrij snel. Eerst nog even controle of je wel de juiste koffers mee nam (heel keurig) en toen stond onze chauffeur voor de komende week al op ons te wachten. Nabil spreekt redelijk goed Nederlands en is zeer zeer hartelijk. Lekker kletsen terwijl wij half in slaap achterin zitten. Het is nog ruim anderhalf uur rijden van de luchthaven naar onze eerste slaapplek aan de voet van de Borobudur. Het verkeer is 1 grote chaos!!! Dat mensen hier kunnen rijden zeg. Brommers, motoren, vrachtwagens en auto´s rijden kris kras door elkaar. Toeteren, remmen, met lichten knipperen en dit zonder blikken of blozen. Heel knap hoor! We zijn veilig aangekomen in Saraswati Boutique hotel. Jammer genoeg is het ondertussen al donder, maar wat een geweldig hotel! In de oude koloniale stijl, slechts 18 kamers en (voor zover wij kunnen zien) een geweldige omgeving.
We worden naar binnen gestuurd door Nabil om in te checken, de rest regelt hij wel. Van binnen is het hotel nog indrukwekkender dan van buiten. Ik snap nu waarom dit een favoriet is bij ons op werk. Mooie hoge plafonds, oude houten meubels, prachtige binnentuin en een schitterend zwembad. We worden snel ingecheckt en spreken voor morgen ochtend 06.00 uur af met Nabil. Ja jullie lezen het goed, 06.00 uur. Dan gaat het terrein open en is het nog lekker rusig. Na bedankjes over en weren nemen we voor nu afscheid.
Op de kamer stond een verrassing voor Richard te wachten, ik had voor hem een verjaardagstaart geregeld via onze agent. Hij is immers 33 jaar geworden vandaag. Hij zag er geweldige uit en smaakte prima. Hierna naar de receptie gelopen om te vragen wat de tijden voor het zwembad zijn en tot wanneer de keuken open is. Het zwembad 24 uur en de keuken tot 21.00 uur. Aangezien het al na 19.00 uur was, zijn we eerst wat gaan eten. De kaart is heel divers en het eten niets op aan te merken. Heerlijk! Lekker vers sapje erbij, een glaasje water en wat cassave chips vooraf en we zaten proppie vol. We wilde nog even zwemmen, je moet toch van alle faciliteiten gebruik maken, dus snel naar boven om in de zwemkleding te springen. Via een trap achter onze kamer hadden we direct toegang tot het zwembad, lekker hoef je niet door het hele hotel heel te lopen. Wat heerlijk om na bijna 16 uur in het vliegtuig, ruim 13.000 km te hebben overbrugd, nog eens anderhalf uur in een auto te hebben gezeten en dan in de broeierige warmte een duik te nemen in een koud zwembad. We voelen ons nu heerlijk ontspannen en de oogjes gaan zo dicht voor een welverdiende nachtrust. Morgen gaat de wekker alweer vroeg!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
